Odmawiamy natomiast i zawsze odmawialiśmy podążania za Rzymem o tendencji neo-modernistycznej i neo-protestanckiej, który jasno ujawnił się w Soborze Watykańskim II i po soborze we wszystkich reformach z niego wynikających.

Wszystkie te reformy rzeczywiście przyczyniły się i nadal przyczyniają do zburzenia Kościoła, do ruiny kapłaństwa, do zniszczenia Ofiary i Sakramentów, do zniknięcia życia zakonnego, do nauczania naturalistycznego i teilhardowskiego na uniwersytetach, w seminariach, w katechezie – nauczania wywodzącego się z liberalizmu i protestantyzmu wielokrotnie potępionych przez uroczyste magisterium Kościoła.

Żadna władza, nawet najwyższa w hierarchii, nie może nas zmusić do porzucenia lub umniejszenia naszej wiary katolickiej jasno wyrażonej i wyznawanej przez magisterium Kościoła od dziewiętnastu wieków.

Ale choćby my, abo anjoł z nieba przepowiadał wam mimo to, cośmy wam przepowiadali, niech będzie przeklęctwem.

Gal 1,8.

Czy nie to powtarza nam dziś Ojciec Święty? A jeśli pewna sprzeczność ujawniłaby się w jego słowach i czynach oraz w aktach dykasterii, to wybieramy to, co zawsze było nauczane, i pozostajemy głusi na nowości niszczycielskie dla Kościoła.

Nie można głęboko zmodyfikować „lex orandi‟ bez modyfikacji „lex credendi‟. Nowej mszy odpowiada nowy katechizm, nowe kapłaństwo, nowe seminaria, nowe uniwersytety, Kościół charyzmatyczny, zielonoświątkowy – wszystko to przeciwne ortodoksji i magisterium wszystkich czasów.

Ta Reforma, wywodząca się z liberalizmu, z modernizmu, jest w całości zatruta; wyrasta z herezji i prowadzi do herezji, nawet jeśli nie wszystkie jej akty są formalnie heretyckie. Jest więc niemożliwe dla każdego świadomego i wiernego katolika przyjęcie tej Reformy i podporządkowanie się jej w jakikolwiek sposób.

Jedyną postawą wierności wobec Kościoła i doktryny katolickiej, dla naszego zbawienia, jest kategoryczna odmowa przyjęcia Reformy.

Dlatego bez żadnego buntu, bez goryczy, bez urazy kontynuujemy nasze dzieło formacji kapłańskiej pod gwiazdą magisterium wszystkich czasów, przekonani, że nie możemy wyświadczyć większej przysługi Świętemu Kościołowi Katolickiemu, Najwyższemu Kapłanowi i przyszłym pokoleniom.

Dlatego trzymamy się mocno wszystkiego, w co wierzono i co praktykowano w wierze, obyczajach, kulcie, nauczaniu katechizmu, formacji kapłana, instytucji Kościoła przez Kościół wszystkich czasów i skodyfikowano w księgach wydanych przed modernistycznym wpływem soboru, czekając, aż prawdziwe światło Tradycji rozpędzi ciemności zaciemniające niebo wiecznego Rzymu.

Czyniąc to, z łaską Bożą, z pomocą Najświętszej Maryi Panny, świętego Józefa, świętego Piusa X, jesteśmy przekonani, że pozostajemy wierni Kościołowi Katolickiemu i Rzymskiemu, wszystkim następcom Piotra i że jesteśmy „fideles dispensatores mysteriorum Domini Nostri Jesu Christi in Spiritu Sancto‟.